Warning: Undefined array key "ssba_bar_buttons" in /home/u108981792/domains/ardziv.org/public_html/wp-content/plugins/simple-share-buttons-adder/php/class-buttons.php on line 602

Warning: Undefined array key "ssba_bar_buttons" in /home/u108981792/domains/ardziv.org/public_html/wp-content/plugins/simple-share-buttons-adder/php/class-buttons.php on line 602

Warning: Undefined array key "ssba_bar_buttons" in /home/u108981792/domains/ardziv.org/public_html/wp-content/plugins/simple-share-buttons-adder/php/class-buttons.php on line 602

Warning: Undefined array key "ssba_bar_buttons" in /home/u108981792/domains/ardziv.org/public_html/wp-content/plugins/simple-share-buttons-adder/php/class-buttons.php on line 602

Next year will be a hundred years- a number that seems surreal. A generation was murdered, scattered and somehow this same generation survived, flourished and birthed a new generation. They vowed to always remember and instilled this debt in their kin, who in turn passed it down along with names, folk songs and traditions. And every number of years, the wheel turns and another generation takes their place- passing down stories, recipes and remembrance.

The passage of time makes none of this any easier, and we are in a constant collective dialogue- shuttling between two worlds: either holding on tight to every shred we can or breaking free from the chains of history.

And so the wheel turns, and time passes.  We speak frequently about reinventing ourselves and getting past our survivor mentality, our dark past, but we have yet to earn that right. A common refrain that has been featured recently has been the need to clearly choose our enemy, a challenge to separate the current Turkish population from their governments of today and yesteryear. We are quick to beatify the handful of Turkish intelligentsia that echo the truth in their narrative when perhaps we must err on the side of elusiveness with the knowledge that we have truth on our side and that is the only thing that will set us all free. Our western neighbours of the past  one hundred  years did their part and we owe it to our lineage to push with every last breathe and not look for a handful of soft places to land within that community.

Redemption has been agreed upon as a measured and civilized process for ending the consequences of genocide. In this process there is a guilty party, and a party that has been wronged. This near century later, it is important not to fall back upon reconciliation as a way to cope with an outcome that begs for justice to be served. We would be well served to cast a look back and follow the revolutionary response of brave compatriots from all those years ago: to insist on a real solution, not an artificial one and not agree to a cover-up or meet the perpetrators “half way”. We must measure our optimism with our pragmatism and concur that though our ultimate redemptive goals may not be accomplished immediately, but with our constant and common determination, it will be accomplished nonetheless.

——————————-

Յառաջիկայ տարի, աշխարհասփիւռ հայ ժողովուրդը պիտի նշէ ցեղասպանութեան հարիւրամեակը: Սերունդ մը ամբողջ, ջարդուած, տեղահան եղած, կոտորակուած:  Բայց նոյն սերունդէն վերապրողներ, որպէս փիւնիք մոխիրներուն մէջէն վերածնան եւ ուխտեցին չմոռնալ Թուրքին կատարած հրէշային արարքը. Նոր սերունդին փոխանցեցին արդարութեան հետապնդումին իրագործման սրբազան պատգամը:

Սահող ժամանակը չդիւրացուց մեր սերունդին առաքելութիւնը. Կը տատանինք երկու աշխարհներու միջեւ: Չտկարանալ, տեղի չտալ, կառչիլ ու շարունակել տէր կանգնիլ արդարութեան, կամ անջատուիլ պատմութեան շղթաներէն:

Տարիներու ընթացքին, յաճախ կը խօսինք մեզ վերարժեւորելու մասին. Դուրս գալ վերապրողի հոգեբանութեան մութ անցեալէն, բայց այդ ընելու իրաւունքը շահ՞ած ենք արդեօք: Վերջերս, հայկական շրջանակներու մէջ շատ կը խօսուի այն կէտին շուրջ թէ ո՞վ է մեր թշնամին. Թուրք ժողովուրդ՞ը թէ թրքական անցեալի ու ներկայի կառավարութիւնները: Պէտք է զանազանել եւ այս ինքնին նուրբ հարց է: Մենք կը գնահատենք ու մասնաւոր դրական վերաբերմունք ունինք այն Թուրք մտաւորականութեան հանդէպ,որոնք կ՝ընդունին ցեղասպանութեան անվիճելի իրականութիւնը ու այս իրողութիւնը կը թելադրէ մեզի, որ մենք աւելի զօրաւոր կառչինք մեր պահանջատիրութեան, մեր արդար ու անվիճելի իրաւունքներուն, բնաւ տեղի չտալ կիսամիջոցներու եւ ծուղակը չիյնալ:

Պատմութիւնը յստակ արձանագրած է. կայ մեղաւոր դերակատար մը եւ ցեղասպանութեան ենթարկուած ժողովուրդ մը: Հաշտութիւնը ներկայ իրավիճակին մէջ անհեթեթ բառ մըն է, այնքան ատեն որ ոճրագործը կը շարունակէ ուրացումի իր քաղաքականութիւնը: Մենք՝ ժառանգորդները յեղափոխութեան փառապանծ սերունդին, ուղեցոյց եւ ներշնչարան ունենալով իրենց պատգամը, պիտի շարունակենք արդար պահանջատէրի մեր առաքելութիւնը,յանձնառութիւնը:

Այ՝ո, գիտակից ենք մեր առաքելութեան դիմագրաւած խոչընդոտներուն , բայց մեր ժողովուրդի հաւաքական կամքին համար անկարելի բան գոյութիւն չունի: Միասնականութեամբ եւ միացեալ ուժերով կարելի է հասնիլ մեր տեսլականին: